Canada
USA
Japan
در زمان کوروش کبیر (حدود قرن ششم پیش از میلاد)، صنعت بافندگی یکی از صنایع مهم و پررونق در امپراتوری هخامنشی بود. با توجه به وسعت امپراتوری و
تنوع اقوام و فرهنگ ها، تولید پارچه و منسوجات در مناطق مختلف با شیوه ها و سبک های گوناگون انجام می‌شد. در ادامه، چند نکته مهم درباره صنعت بافندگی
آن دوران:
مواد اولیه: مواد اصلی برای بافندگی شامل پشم، کتان و ابریشم بود. پشم از دام های داخلی (مثل گوسفند) به دست می‌آمد و کتان در مناطق حاصل خیز مانند
بابل کاشته می‌شد.
نیروی انسانی: بسیاری از کارگاه های بافندگی توسط زنان اداره می‌شد و در برخی اسناد باستانی از زنان بافنده در مراکز مختلف امپراتوری نام برده شده است.
کارگاه های سلطنتی: در کاخ های سلطنتی مانند پاسارگاد و شوش، کارگاه های بزرگ بافندگی وجود داشت که برای دربار و ارتش پارچه تولید می‌کردند. این
کارگاه ها گاهی بیش از صد کارگر داشتند.
پارچه‌های صادراتی: پارچه‌های ایرانی به خصوص پارچه های با کیفیت بالا به سایر نقاط جهان از جمله یونان، مصر و هند صادر می شدند.
5. اسناد و الواح : الواح گلی به دست آمده از دوره هخامنشی (به ویژه در تخت جمشید) اطلاعات دقیقی درباره پرداخت دستمزد، نوع کار، و میزان تولید در کارگاه
های بافندگی ارائه می دهند.
بافندگی در زمان کوروش کبیر
فروشگاه اینترنتی پام لند خوانسار